Het verhaal van ... Hakim

Hakim: ‘Eindelijk rust in mijn hoofd.’

De eerste keer dat Hakim met bemoeizorg in aanraking kwam, lag hij laveloos op de bank, terwijl z’n ex gillend door de kamer rende. Na diverse pogingen lukte het tot een gesprek onder vier ogen te komen.

‘Het begon allemaal toen ik nog een kind was. Ik ben de jongste thuis en minder slim dan de rest. Mijn ouders vertelden mij regelmatig dat ik meer kon en er met de pet naar gooide. Ik kon het alleen echt niet. Dingen blijven niet voor lange tijd in mijn hoofd zitten. Bijbaantjes en werk had ik wel, maar die liepen altijd stuk. Al snel heb ik geen zin meer. Nee, geen zin is een te groot woord. Ik wil wel werken, maar mijn hoofd werkt niet mee. Aan de buitenkant zie ik er gezond uit, vandaar dat ik ook niet begrepen wordt. Op jonge leeftijd voelde ik mij al een buitenbeentje.

Alleen in je grot
Al snel werd dit gevoel teveel en ging ik op zoek naar oplossingen. Cocaïne, speed en alcohol kwamen om de hoek kijken. Ik kwam in aanraking met slechte mensen en daalde in rap tempo af. Op een gegeven moment wil je je grot helemaal niet meer uitkomen. En als klap op de vuurpijl kom je dan een vrouw tegen die het nog erger maakt.

Geweld, dreigementen en ruzies
We kregen een relatie en ik dacht gevonden te hebben wat ik zocht: huisje, boompje beestje. Alleen, niets was minder waar. Ze was een zware gebruiker en werkte in de prostitutie. Manipuleren en afpersen waren haar niet vreemd. Geweld, dreigementen en ruzies waren aan de orde van de dag. Het kwam voor dat ze zomaar, terwijl ik op de bank zat, met haar voet het raam intrapte. Dan is het niet raar dat je vaak politie aan de deur hebt.

Een briefje in de brievenbus
Vrienden, familie en zelfs de politie vroegen zich af waarom ik toch bij haar bleef. Ze waarschuwden me allemaal, maar ik luisterde niet. Ik dacht alleen maar: jullie hebben makkelijk praten met je huisje, boompje, beestje. Ik hield echt van haar en de zeldzame momenten dat ze nuchter was en niet agressief, was het een goed mens.

Ze bracht mij uiteindelijk, via een briefje dat ze vond in de brievenbus, in contact met Bemoeizorg. Na de zoveelste ruzie belde ze, alle wanhoop nabij, Bemoeizorg op. Achteraf bleek dat Peter en zijn collega’s al maanden naar mij op zoek waren. Van dat eerste bezoek weet ik dus niet meer zoveel. Wel wisselden we telefoonnummers uit en maakten de afspraak om elkaar eens onder vier ogen te spreken.

Een ster in stalken
Die afspraak kwam ik niet na, maar Peter is gelukkig een ster in stalken. Bij ons eerste gesprek heb ik meteen alles op tafel gegooid: van de problemen met mijn vriendin tot mijn verslaving. Het viel hem op dat ik teveel aan de ander dacht en niet genoeg voor mezelf opkwam, waardoor ik nu op de blaren zit.

Het eerste dat ik hem overhandigde was mijn stapel post. Deze werd alsmaar groter en drukte als een zware last op mijn schouders. In rap tempo werd spoedbewind aangevraagd en contact gelegd met instanties.

Rust en mierenstapjes
Eindelijk kwam er rust in mijn hoofd, waardoor ik kon nadenken over mijn verslaving, relaties, daginvulling en de toekomst. Met mierenstapjes ging ik vooruit en dacht ik samen met Peter veel na over de vraag: ‘Wat is een gelukkig leven en hoe ziet dat eruit?’

Lees ook het verhaal van ...