De vijftigjarige Maaike Knappstein woont al zo’n tien jaar bij de Uranushof in Huis ter Heide. Haar moeder Jos Knappstein helpt op de locatie mee waar dat mogelijk is. Ze doet het met veel plezier. “Ik vind het belangrijk dat ik als moeder betrokken ben bij de locatie waar mijn dochter woont, maar er moet wel een scheidslijn zijn. Familie moet niet op de stoel van de medewerkers gaan zitten.”
Het zijn vooral de hand-en-spandiensten die Jos doet. “Het werk waar de medewerkers niet aan toekomen”, legt ze uit. Bijvoorbeeld het verstelwerk aan de kleren van de bewoners van de Uranushof. “Het kleine verstelwerk hoor, zoals het aanzetten van knoopjes of het dichtnaaien van scheuren”, vertelt ze. Daarnaast vouwt ze de was op. En ze ruimt de kamer en de kledingkast van haar dochter op, gaat met haar wandelen of ze legt een puzzeltje.
Scheidslijn
Dat ze meehelpt vindt Jos niet meer dan logisch. Zo is ze betrokken bij het leven van haar dochter en kan ze de medewerkers ontlasten. “Medewerkers hebben het heel druk en er zijn veel invallers vanwege personeelstekorten.” Jos vindt wel dat er verschil moet blijven in het werk van de medewerkers en het werk van de familie. “Familie moet niet gaan mee zorgen. Dat is het vak van de professional. Natuurlijk kan ik meedenken, vragen of ze hulp nodig hebben en het aangeven als mij iets opvalt, maar ik wil hen daarin niet voor de voeten lopen. Het komt er vooral op neer dat we samen kijken wat ik kan doen.”
Pannenkoeken
Jos zit nu ook al zo’n acht jaar in de familieraad van de Uranushof. “We organiseren een keer per jaar een pannenkoekenfeest waarbij een bakker uit de buurt komt pannenkoeken bakken. Het is een groot feest voor medewerkers, bewoners, familie en vrijwilligers. Ook organiseren we een keer per jaar een barbecue en met Pasen schilderen we eieren.” Jos heeft er plezier in om te helpen op de Uranushof. Bovenal wil ze graag van betekenis zijn voor haar dochter, de andere bewoners en de medewerkers. En dat wordt gewaardeerd.